خاطرات

در قبل از انقلاب ایمان جوانها خیلی ارزش داشت، به خاطر اینکه عوامل تبلیغی و دم دستی زیادی بود که بتونه اونارو مشغول خودش کنه و براشون فرصتی برای فکر کردن به بحث عدالت، عبادت، خدا، قیامت، ظلم، محروم و ... نذاره. وجود ایدئولوژی­های رایج روز دنیا با شعارهای فریبنده (مبارزه با ظلم، حق کارگر، حق محروم، عدالت اجتماعی و غیره) زندانی های سیاسی فراوون با گرایشهای عقیدتی متنوع. مظاهر فساد و عیاشی و خوش گذرانی که به راحتی هر کدوم از اینها می­تونست هر جوونی رو گرفتار کنه. البته دم دست بودن عوامل گناه درسته که خیلی ها رو منحرف می کرد ، ولی میتونست اونهایی که کمی در خانوادشون صبغه دینی وجود داشت رو منزجر کنه که دیدیم همین جوانها با هدایت بزرگترها و رهبری امام عزبز، انقلاب رو به سرانجام رسوندن.

جوانهای نسل ما هم خیلی زحمت کشیدن و با شب نخوابیدن هاشون و ایثار و فداکاری­هاشون تو جبهه­ ها و پشت جبهه­ ها، مقابله با فعالیتهای دو گانه منافق ها و برخی سیاسیون (مثل بنی صدر و امثالهم) خوب درخشیدن. عزیزی تعریف می­کرد اول انقلاب که حدود 13 سالش بود رفته بود جهاد سازندگی برای دروی گندم. چون تعداد داسها کم بود و اونارو داده بودن به بزرگترها. بچه های کوچکتر مجبور بودن با دستاشون گندم درو کنن که طبیعی بود بعد از چند دقیقه دستاشون بریده و زخم می شد، ولی با اینحال چند روز بعد که زخماشون خوب میشد باز هم برای درو این گروهها رو همراهی می کردن. همین طور زمزمه منفی بعضی از مسئولین در آخر جنگ که میخواستن بسیجی هارو از ادامه جنگ منصرف کنن ولی با فرمان امام دیدیم که تو مرصاد چه افتخاری آفریدن.

ولی به نظر من کار برای جوانهای امروز کمی مشکلتره. این رفاه نسبی که نسبت به قبل وجود داره و نه امامی دیدن و نه جنگ مستقیمی وجود داره و مظاهر فساد به صورت پوست کنده و عیان و چندش آور قبل انقلاب جلو چشماشونه. بلکه در مسائل مختلف سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، ملاکها و خط قرمزها با هم خلط می شن و بزرگترها  (حتی بعضی علما و صاحب نظرها آراء مختلف میدن) اینکه از میون این همه حرف مربوط و نا مربوط میتونن مسیر درست رو تشخیص بدن و سفارش آقا رو در داشتن بصیرت جامه عمل بپوشون، واقعاً کار مشکلیه. همین فعالیتهاشون در عرصه­های فرهنگی و علمی و عملی، مثل کانونهای فرهنگی، گروههای علمی و تحقیقاتی تو دانشگاهها با مشکلات خاص خودش و اردوهای جهادی نمونه عینی این ایمان راسخ جوونها به ادامه راه امام و شهداست.

 برای همین هم من به حالشون غبطه می خورم و به اونا افتخار میکنم و خوشحالم که آقا امام زمان (عج)همچین سربازهایی داره.